โรงเรียนบ้านบัว  เป็นโรงเรียนของชุมชน  สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์  เขต  2  สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ตั้งอยู่ “บ้านหนองบัว” หมู่ที่ 14  ตำบลกระโพ  อำเภอท่าตูม    จังหวัดสุรินทร์  มีหมู่บ้านในเขตบริการ  2  หมู่บ้านคือ  บ้านหนองบัวและบ้านโคกระกา

                โรงเรียนบ้านบัว  เริ่มก่อตั้งเมื่อวันที่  18  พฤษภาคม  2500   โดยความร่วมมือของทางราชการและประชาชนในเขตบริการ  เปิดทำการสอนครั้งแรก    ตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 – 4    ปัจจุบันจัดการเรียนการสอน  ระดับก่อนประถมศึกษาและระดับประถมศึกษา  มีพื้นที่บริเวณทั้งหมด  30  ไร่

                ในปีการศึกษา 2556 โรงเรียนจัดการเรียนการสอนในระดับชั้นอนุบาล 1 – 2   รวม 2  ห้อง  มีนักเรียน  18   คน  ระดับประถมศึกษา  ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 – 6  จำนวน  6  ห้องเรียน  มีนักเรียน 55  คน  มีข้าราชการครู  จำนวน  5  คน  พนักงานราชการ  -  คน  นักการภารโรง  1  คน   เจ้าหน้าที่ธุรการ 1 คน และพี่เลี้ยงเด็กพิการ 1 คน รวมทั้งสิ้น  8  คน  มีอาคารเรียนจำนวน  3  หลัง  10   ห้องเรียน  มีอาคารอเนกประสงค์  1  หลัง  ส้วม  1  หลัง  4  ที่ 

                โรงเรียนบ้านบัว  อยู่ห่างสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์  เขต  2  ( อำเภอรัตนบุรี )  ประมาณ 60  กิโลเมตร  การเดินทางติดต่อราชการจะใช้รถยนต์ส่วนตัวของข้าราชการครู  ตามเส้นทาง  กระโพ – หนองตาด  หนองตาด –ท่าตูม และท่าตูม -  รัตนบุรี  ปัจจุบันมีถนนลาดยางเชื่อมต่อตลอดเส้นทาง

สภาพสังคมธรรมเนียมประเพณี  เศรษฐกิจของประชาชน

                สภาพสังคม สภาพพื้นที่ที่โรงเรียนตั้งอยู่  มีประชากรหลายชาติพันธุ์  มีประชากรประมาณ  673  คน  ประกอบไปด้วย  ส่วย  กูย  ลาว  และเขมร  ประชาชน  ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ  การที่มีหลายชาติพันธุ์  ทำให้มีวัฒนธรรมที่หลากหลาย  ทั้งในด้านความเชื่อ  ภาษาพูด  และมีการปฏิบัติตามความเชื่ออย่างเคร่งครัด  มีความเชื่อมั่นในตนเองสูง  ยากต่อการเปลี่ยนเจตคติ  หรือวิธีการที่เคยถือปฏิบัติมา  ไม่มีนิสัยประหยัด  และเก็บออม  มีความเจริญทางด้านเทคโนโลยีน้อย 

                สภาพเศรษฐกิจ  ประชาชนส่วนใหญ่มีอาชีพเกษตรกรรม  เป็นอาชีพหลัก  มีอาชีพรองคือ  รับจ้างทั่วไปและเลี้ยงช้าง สภาพเศรษฐกิจโดยภาพรวมค่อนข้างยากจน  รายได้ของประชาชน  ประมาณ26,000  บาท / ครอบครัว/ ปี   หลายครอบครัวที่พ่อแม่ต้องเดินทางไปทำงานต่างถิ่น  ปล่อยให้เด็กอยู่ตามลำพังหรืออยู่กับญาติพี่น้อง  เด็กจะมีชีวิตอยู่ด้วยความว้าเหว่  ขาดความอบอุ่น  ทำให้ขาดความมั่นคงในอารมณ์  เป็นผลให้ชุมชนไม่สามารถที่จะสนับสนุนการศึกษาของบุตรหลานและกิจกรรมของโรงเรียนได้เต็มที่ .